To dobroduszne lub złośliwe istoty nadprzyrodzone o wielkiej mocy. Wywodzą się z przedmuzułmańskich tradycji arabskich i związane są z pierwotnymi kultami przedislamskimi. Według mitologii arabsko-muzułmańskiej są niewidzialne, ale mogą przybierać dowolne kształty, występować pod postacią zwierząt, najczęściej ptaków, a także ludzi, zwykle powabnych kobiet lub młodzieńców, i potworów oraz straszydeł. Zamieszkują odludne miejsca, na przykład pustynię lub ruiny, przebywając przede wszystkim w kamieniach i źródłach, a także na progach domostw i drzew.
Dżin może także cały czas towarzyszyć człowiekowi jako jego dobry (daje dar jasnowidzenia, uczy magii, obdarza weną twórczą) lub zły duch (szkodzi mu, sprowadza go na złą drogę). Dżiny mogły też wnikać w duszę człowieka podczas snu. Z dżinami wiązane były niegdyś wszelkie nieszczęścia: choroby (szczególnie epidemie, bezpłodność, impotencja, obłęd). W okresie przedmuzułańskich dżinów stanowiły ucieleśnienie sił natury i Arabowie w celu ich obłaskawienia składali im ofiary, natomiast dżiny wprowadzone do islamu były niekiedy również uważane za zbuntowane i strącone na ziemię anioły. Mahomet zaakceptował istnienie dżinów i podzielił je na złe i dobre, to jest te, które przyjęły islam, stając się wiernymi sługami Allaha i proroków.
Jeśli lubisz wygrzebywać unikalne informacje na różne tematy, z pewnością nie zawiedziesz się nasza drugą stroną – https://www.naukowe.pl.
Przed złymi dżinami chronić miały amulety, a w późniejszym okresie przede wszystkim dowolne wersety z „Koranu”. Bad dżinami można było zapanować odpowiednimi zaklęciami, zmusić je do pracy i wykonywania poleceń (miały służyć między innymi Mahometowi i Salomonowi). Stały się znane na całym świecie głównie za sprawą „Księgi tysiąca i jeden nocy”.